Strona:PL Doyle - Pamiętniki Holmsa, słynnego ajenta londyńskiego, T1.pdf/169

– 165 –

Czyś wszystko spełnił, jak ci poleciłem, skrupulatnie?
 — Tak jest, wszystko, jak-eś polecił.
 — Znalazłeś powóz po wyjściu z pasażu?
 — Tak, czekał na mnie,
 — Poznałeś woźnicę?
 — Nie.
 — To był mój brat Mikroft. W takich razach najlepiej obywać się bez obcych pomocników. No, ale jakże teraz postąpimy z Moriarti’m?
 — Przecież to ekspres, który się łączy ze statkiem; uniknęliśmy więc jego pościgu.
 — Mój drogi! Zapomniałeś widocznie, com ci mówił, że człowiek ten w niczem nie ustępuje mej przenikliwości i mojemu sprytowi. Czy sądzisz, że gdybym ja go ścigał, drobnostka taka mogła by mnie zbić z tropu? Zanadto złe masz o nim pojęcie, mój kochany!
 — A cóż on może zrobić?
 — To samo, co ja bym zrobił, będąc na jego miejscu.
 — Mianowicie?
 — Nająłbym ekstra-pociąg.
 — Ale — przecież to już za późno.
 — Mylisz się. Pociąg ten zatrzymuje się w Kenterbery, a przytem statek spóźnia się zwykle o cały kwadrans. Tym więc sposobem dogoni nas.