Strona:PL Doyle - Mumia zmartwychwstała.pdf/45

rewolwer i naboje. Skierował się następnie do mieszkania Hastiego. Wioślarz spożywał właśnie śniadanie, pijąc herbatę i czytając równocześnie „Sporting Times“.
 — O, kogóż widzę — zawołał. — Co się stało? Czy chcesz herbaty?
 — Dziękuję. Jestem już po śniadaniu. Chcę, ażebyś poszedł ze mną Hastie i zrobił to, o co cię poproszę.
 — Najchętniej, mój drogi.
 — Weź ze sobą mocny kij.
 — Doskonale. Mam taką pałę, że możnaby nią zabić byka.
 — I jeszcze jedna rzecz. Masz u siebie komplet lancetów. Daj mi najdłuższy.
 — Proszę, oto jest. Ale jak widzę, ty się zbroisz, niby na wojnę. Może jeszcze czego potrzeba?
 — Nie, to wystarczy.
 Smith schował nóż i skierował się ku wieży. Przyjaciel towarzyszył mu.
 — Nie jesteśmy już dziećmi, Hastie, — rzekł. Sądzę, że będę mógł działać sam, ale przez ostrożność zabieram cię ze sobą. Będę miał małą rozmowę z Bellinghamem. Jeśli przyjdzie mi mieć do czynienia tylko z nim, to oczywiście nie będę potrzebował twojej pomocy, jeżeli jednak przywołam cię, biegnij natychmiast na górę, wpadnij do jego pokoju i wal twoim kijem, ile wlezie. Czyś zrozumiał?
 — Doskonale. Nie będę żałował ręki.
 — A zatem pozostań tutaj. Być może, że nie zabawisz długo. Nie ruszaj się jednak z miejsca, dopóki cię nie zawołam lub dopóki nie zejdę.
 — Będę stał, jak murowany.
 Smith wszedł po schodach na górę, otwarł drzwi pokoju Bellinghama i wszedł do wnętrza.
 Bellingham siedział przy stole i pisał. Obok niego w pośród nagromadzonych dziwacznych przedmiotów widniał sarkofag, zaopatrzony numerem