Strona:PL Dostojewski - Wspomnienia z martwego domu.djvu/257

majora? Głupi jesteś bratku, oto co ci powiem.
 — A co? czy dlatego, że generał, więc już nie weźmie? — sceptycznie ktoś zauważył w tłumie.
 — Wiadoma rzecz, nie weźmie, a jeśli weźmie, to już grubo weźmie.
 — Rozumie się grubo; według rangi.
 — Generał zawsze weźmie, stanowczo oświadczył Kwasów.
 — Co? tyś mu dawał? z pogardą odzywa się Bakłuszyn, który w tej chwili wszedł do kuchni. — Bodaj czyś ty widział kiedy generała?
 — Otóż widziałem.
 — Łżesz!
 — Sam zełżyj.
 — Dzieci, jeżeli widział, niech tu zaraz przy wszystkich mówi, którego zna generała? No, mów, bo ja znam wszystkich generałów.
 — Widziałem generała Zyberta, chwiejnym głospm odpowiedział Kwasów.
 — Zyberta? Takiego generała nie ma. Widać, że ci w grzbiet zaglądał, ten Zybert, kiedy jeszcze może był podpułkownikiem, a tobie ze strachu zdało się, że to generał.
 — Nie, wy mnie posłuchajcie, krzyczy Skuratow, — bo ja żonaty człowiek. Taki generał był rzeczywiście w Moskwie, Zybert, z Niemców, ale Rossyanin. U rossyjskiego popa co rok spowiadał się przed Wniebowzięciem Maryi Panny, i ciągle bracia, pił