Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/590

 Tristan znał Włosko, wiedział, że nie zawaha się i spełni, co obiecuje, postanowił zatem być szczerym.
 — Powiem wszystko — rzekł.
 — Zapłacono ci za to, ażebyś zamordował tę panienkę?
 — Tak.
 — Kto taki?
 — Julia Tordier.
 Joanna wydała okrzyk przerażenia i zakryła twarz rękami.
 — Domyślałem się tego... — szepnął Włosko z obrzydzeniem. — Ona wie przecie, że to jej córka!..
 I zwrócił się do Tristana:
 — Jaki powód dała ci ta wstrętną kobieta?
 — Powiedziała, że panna jest jej wrogiem i że trzeba ją zgładzić...
 — I ty się tego podjąłeś, nędzniku!..
 — Po co mnie pan nędznikiem nazywasz? Ja tylko poszedłem za radą pańską... Ostatnim razem powiedziałeś mi: Trzeba umieć korzystać z okazji, skoro się zdarzy. Otóż ja skorzystałem z okazji!..
 — Wiedziałeś dobrze, że ja nie o zbrodni mówiłem. Jaką sumę Julia Tordier obiecała ci za śmierć panny Joanny?
 — Dwanaście tysięcy franków... Połowę dostałem już, drugą jutro wypłacić miała.
 — I wypłaci, bądź pewny.
 — To niepodobne, ponieważ nie zrobiłem tego, co kazała — rzekł Tristan ze zdziwieniem.
 — Potrzeba żeby była przekonana o zbrodni. Niech myśli, że jej nieprzyjaciółka nie żyje, skoro tak pannę Joannę nazwała.
 — Co pan chcesz zrobić? — przerwała Joasia. — Czy nie lepiej oddać w ręce sprawiedliwości tego człowieka i je-