Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/542

kopertę ze swoim adresem.
 Zrównawszy się z chłopcem, który szedł wesoło, z rękami w kieszeniach, stanął.
 — Młodzieńcze, — rzekł — wyglądasz na porządnego chłopca. Chcesz zarobić ładną pięciofrankówkę? Julek przyglądał się Challetowi z uśmiechem.
 — Czemu nie... — odparł — byle uczciwie.
 — Nic nad to uczciwszego.
 — Kiedy tak, to i owszem... jeżeli tylko pan nie żartuje ze mnie.
 Challet dobył z kieszonki srebrną monetę.
 — Masz... — rzekł.
 — Nie fałszywa?
 — Czy ja wyglądam na fałszerza pieniędzy!
 — Dobra! Sprawię sobie obiadek za trzydzieści dwa sous, i miejsce w Cyrku! Przepadam za tym! Co mam uczynić, aby dostać ten medal?
 — Poprostu zanieść ten list, podług adresu.
 — To wszystko?
 — Doręczyć go adresantowi, jeżeli jest w domu, a jeżeli nie, zostawić u odźwiernego i w każdym razie przynieść mi odpowiedź.
 — Dokąd?
 — Do Barrata...
 — Do restauracji w Hallch?
 — Tak.
 — O kogo mam pytać?
 — O pana, co je śniadanie pod nr. 4.
 — Rozumiem. Proszę o list i pieniądze. Za pół godziny będę z powrotem. Tymczasem pan zadysponuje sobie śniadanie. Będzie pewno i Chablis.
 — To ulubione moje wino.
 — O, i moje! Dostanę szklaneczkę?
 — Dwie, jeżeli chcesz... a nawet więcej.