Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/499

XIX.

 Lucjan zawołał dorożkę, wskoczył i rzucił adres:
 — Ulica Anbry nr 7.
 Challet pojechał za nim.
 Orszak ślubny o dziesiątej przybył do merostwa. Cztery pary czekały już na pana młodego, któremu jakoś nie pilno było ukazać się.
 Prosper Rivet przybył najpóźniej, więc miał być ostatnim do ceremonii.
 Helena, smutna, z głową spuszczoną, siedziała nieprzytomna prawie.
 Nareszcie drzwi po za estradą otworzyły się; sekretarz zawołał:
 — Pan mer!
 Wszyscy powstali.
 Sekretarz podał merowi listę nazwisk młodych pań z kolei, jak przybyli do urzędu.
 Słysząc, co poprzednie pary mówiły, Helenie błysnęła myśl odpowiedzieć nie, gdy ją zapytają, czy chce wziąć za męża Prospera Rivet.
 Przyszła nareszcie kolej na nich; Helena czuła, że w ostatniej chwili zbraknie jej odwagi.
 Usłyszała wołanie:
 — Małżeństwo Prospera Rivet i Heleny Tordier.
 Garbuska popchnęła córkę, świadkowie otoczyli ją i poprowadzili przed estradę.
 Mgła zasłoniła oczy dziewczęciu, w uszach jej szumiało, osunęła się na krzesło. Nie zdawała sobie sprawy z tego, co się dzieje.