Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/474

ściskając ręce przełożonej — a pani życzy sobie tego, to już nie opuszczę pani...
 — Zostań, Joasiu, przy mnie... zdaje mi się, że obecność twoja przywróci mi zdrowie...
 — Wszystko, co będzie w mojej mocy, zrobię dla pani.
 — Masz dobre serce, moje dziecko, Bóg cię wynagrodzi... Powiedz mi, co się dzieje z Heleną?
 Joanna nie mogła prawdy powiedzieć, ażeby chorej nie zmartwić.
 — Zdaje mi się... mam nadzieję... że zmartwienia, panny Heleny skończą się niedługo — odpowiedziała wymijająco.
 — A to małżeństwo, do którego matka ją zmuszała?
 — Nie ma o tym mowy obecnie, proszę pani...
 Przełożona chciała mówić jeszcze, lecz Joasia przerwała jej:
 — Doktór zabronił pani mówić... to męczy bardzo.... Nauczę się, jak mam pani służyć, przeniosę się do małego pokoiku obok i tym sposobem ciągle będę przy pani.
 — Zrób tak, Joasiu... Ja ci tak ufam, i bardzo będę zadowolona...
 Joasia wypytała o wszystko damy klasowej i przyrzekła, że święcie wykona przepisy doktora.
 — Ależ ty zamęczysz się, kochanko! — zawołała dama klasowa.
 — Nie tyle ja wycierpiałam — odparła odważna dziewczyna z uśmiechem. — Poproszę tylko pani o książkę, czytając, nie będę potrzebowała ze snem walczyć.
 — Przyniosę ci coś bardzo zajmującego, czy nie potrzebujesz nic więcej?
 — Dziękuję... jestem już po obiedzie.
 Dama klasowa wyszła, a Joasia rozebrała się, podała lekarstwo przełożonej i odmieniła jej lód na głowie.
 — Dziękuję ci, moje dziecko, — rzekła słabym gło-