Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/58

 — Pan zbyt pochlebnie sądzi — przerwał Gaston, przyjemnie połechtany temi pochwałami.
 — Jestem tylko sprawiedliwym. A teraz przystępuję do celu mojej wizyty. Zresztą pan już zapewne domyśla się, o jakiego rodzaju pracę chcę prosić.
 — Zapewne o biust? — odrzekł Gaston.
 — Tak, a raczej o posąg w połowie wielkości naturalnej.
 — Osoby pańskiej?
 — Nie, osoby, która mi była bardzo drogą, a którą utraciłem — odpowiedział przybyły ze wzruszeniem.
 — Czy mam przez to rozumieć, że osoba ta nie żyje? — zapytał rzeźbiarz.
 — Tak jakby nie istniała...
 — W takim razie jakież wskazówki mieć będą w mojej pracy?
 — Sądziłem, że fotografja i obraz olejny będę dostateczne.
 — Zapewne, że będą wielką pomocą, niełatwo jednak przyjdzie przezwyciężyć trudności.
 — Musimy je zwalczyć.
 — Będę się starać, ale nie mogę być pewnym zupełnego powodzenia tak, jak byłbym nim, widząc model przed sobą.
 — To zbyt wielka skromność. Talent tak wielki jak pański, przezwycięża wszelkie przeszkody.
 — Pan ma zbyt pochlebne o mnie przekona-