Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/121

córki... którą panu przedstawiam. Dzisiejszy jej występ w świecie jest pierwszym...
 Szef biura skłonił się przed Teresą.
 — Niech pani pozwoli powinszować sobie — rzekł do Eugenji — córka pani jest zachwycającą... zresztą nie może być inaczej... jest bowiem córką pani.
 — Tereso, weź ty na siebie podziękowanie panu za nas obie — odrzekła pani Daumont, śmiejąc się.
 Dziewczę zarumieniło się i wymówiło kilka słów nierozumiałych.
 — Więc to pierwszy raz córka pani jest no balu?
 — Pierwszy. Przybyła z pensji dopiero przed kilku tygodniami.
 — I odtąd zapewne panią nie opuści?
 — Aż do wyjścia za mąż...
 — To wkrótce nastąpi, gdyż córka pani jest tak piękną, iż prędko zrobi partję świetną.
 — Dziękuję za wróżbę.
 W tej chwili Teresa spostrzegła Gastona, który przecisnąwszy się przez tłum, zbliżał się ku niej. Zadrżała, pochyliła głowę i zarumieniła sic jeszcze więcej.
 — Bal w ratuszu jest bardzo szczęśliwym wyborem na pierwsze wejście w świat... Jak paniom się podoba ten przepych?
 — Podobałby się nam więcej, gdybyśmy nie były tak samotne... — odrzekła pani Daumont. — Nie spotkałyśmy nikogo znajomego, oprócz pana. Jeszcze przed chwilą, wśród tego mnóstwa osób,