Strona:PL Cwiklinski Padwa i Polska.djvu/7

ku 1405, została wcielona do Rzeczypospolitej weneckiej.
 Zmienne więc były koleje losu Padwy, i nie było jej przeznaczonem, zyskać potęgę i stanowisko równorzędne obok innych możnych republik miejskich Italji. Głośnem i sławnem stało się wszakże jej imię. Wymieniają je usta pobożnych katolików, uciekających się do pośrednictwa najznamienitszego z towarzyszów św. Franciszka z Asyżu, św. Antoniego, a Bazylika, w której śmiertelne zwłoki już w rok po śmierci kanonizowanego kaznodzieji i ascety złożono, celem nieustających pielgrzymek tysięcy.
 Sławy przydali Padwie Dante i Petrarka, którzy przez dłuższy czas tamże przemieszkiwali, oraz Tasso, który tam studja odbywał, przydali Giotto, Donatello i Andrea Mantegna, tudzież inni mistrze, przyozdobiwszy arcydziełami sztuki malarskiej i plastycznej kościoły liczne, mianowicie Madonna dell‘ Arena, Eremitani i Bazylikę.
 Obok Domów Bożych wznoszą się wspaniałe gmachy świeckie, między niemi główny gmach uniwersytecki. Przebudowany w pierwszej połowie wieku XVI z dawnej gospody „pod Wołem“ i stąd „Scuola del Bò“ zwany, następnie znacznie rozszerzony i okazale przyozdobiony — osobliwie piękną kolumnadą wewnętrzną, którą Sansovino wystawił — jest on niejako symbolem miasta, które posiadało przez stulecia i posiada do tej chwili przedewszystkiem cechę miasta uniwersyteckiego. Niezbyt ono ludne, a ciche, przeto dogodne dla poważnych studjów naukowych; małe zaś oddalenie od Wenecji, od morza zapobiega zara-