wpadną tu w twoje ręce? Nie, nie, chcąc znaleźć skarb, trzeba sobie zadać pracy na jego szukanie. Ale niechaj podsadzają miny, zgoda na to! ja się z mojej strony o kontrminy postaram.
Sędzia przypatrzył się pilnie miejscom okolicznym, zapisał w swoim pugilaresie potrzebne noty, ażeby można było miejsce to i w nieobecności Ryszarda wynaleźć, i dwaj krewni wsiedli na konie.
Rozłączyli się z sobą wyjeżdżając na wielką drogę, szeryf odjechał dla dania uwiadomień dwudziestu czterem mieszkańcom, ażeby się stawili na przyszły poniedziałek do Templtonu dla pełnienia obowiązku przysięgłych na sądach, którym sędzia Tempie powinien był przewodniczyć. Sędzia pozostawszy sam jeden, rozmyślać zaczął nad tem wszystkiem, co widział i słyszał w ciągu tej wycieczki.
— Nie masz tam żadnej miny równie jak w moim ogrodzie, myślał sobie, ale jaki może być cel tej roboty tajemniczej? Możem źle sobie poradził wprowadzając tak nieznajomego człowieka do mojego domu; mniej słuchałem mojego rozumu, niźli mojego serca. Potrzeba będzie zawołać Nattego, będę się go pytał, a on przedemną prawdy nie zatai.
W tej samej chwili postrzegł Elżbietę i Ludwikę, które zstępowały zwolna, z góry w niejakiej przed nim odległości. Przyspieszył kroku swojego konia dla połączenia się z niemi i zsiadł dla towarzyszenia im pieszo. Niepożyteczną byłoby rzeczą zatrzymywać się nad doznanemi przez niego uczuciami, kiedy się dowiedział z jakiego niebezpieczeństwa córka jego oswobodzona została; łatwo każdy osądzi, iż dopytywania się pierzchnęły z jego imaginacyi, a kiedy obraz Nattego jej się nawinął, nie stawał już w postaci przemytnika i niszczyciela, ale zbawcy najukochańszej jego córki.
Strona:PL Cooper - Pionierowie.djvu/337
Ta strona została przepisana.
