Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/306

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


A sam karmiej nosem sięgał.
A więc liszka, jakoż siadła,
Takież wstała, nie nie jadła:        30
Łuczyl mądry na chytrego,
Łatwie się pomścił swojego.
Patrz, by inemu tego nie działał,
Czegoby sam nie rad widział!
Głupieć z tego się radować,        35
Coć tą miarą mogą oddać.

Romulus II, 14: Hervieux (II, 209) Vulpis et ciconia. D (15) De vulpecula et ciconia/ [H 34 Ἀλώπηξ ϰαὶ γέραανος]. Phaedrus I, 26 Vulpes et ciconia. St (125) De vulpe et ciconia. C (84) O lissce a o cžapu. — FE (13) O Iiszcze z bocianem. — Minasowicz (17) Wet za wet się oddaje, piękne za nadobne. Liszka i bocian. — BWF (45) Liszka i bocian. — EW 55 Liszka i bocian. — Jakubowski 18 Lis i bocian (L 1, 18 Le renard et la cicogne). — Kniaźnin Ill, 13 Bocian i liszka (L j. w.).

122. Kto urąga, mniej cnoty ma.

Mucha mrówce przyganiła,
Nieślachetność wymiotała,
Rzekąc: „Nędznaś, ziemię kopasz,
„A tak, jako ja, nie latasz;
„Zawżdy mieszkasz w jamie grubej:        5
„Ja z królem w łożnicy cudnej;
„Pijesz wodę, ssąc ją z błota:
„A ja wino czyste z złota.
„Twarde ziarno zawżdy gryziesz,
„Nie dobrego nie pożywiesz:        10
„Ja za stołem z królem siadam
„I kosztowne karmie jadam.