Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/304

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


Tego się zawżdy ostrzegaj,
Nadzieje w nich nie pokładaj!

Romulus II, 11: Hervienx (II, 208) Panper et serpeus. D (15) De rustico et angui. St (122) De homine paupere et serpente. C (81) O chudém člowěku a o gesstěrce. — FE O chłopie z wężem. — Minasowicz (96) Człowiek ubogi i wąż.

120. Nie wadź sie z mocarzem.

Mucha człowieka łysego
Kąsala w łysinę jego;
A on chcąc, by muchę zabił,
Sam siebie w czoło uderzył.
Mucha często ulatała        5
A z jego się bicia śmiała,
Bowiem w łysinę trzaskało,
Daleko słyszeć bywało.
Łysy na muchę się gniewał
A tako jej odpowiedział:        10
„Śmieszno tobie bicie moje?
„Potka cię nieszczęście twoje!
„Jaćbych razów sto sobie dał,
„Nie będęć wżdy od nich stękał:
„Tobieć i jaden zaszkodzi,        15
„Iż ci pewną śmierć urodzi“.
Nie stój nigdy z onym w sporze,
Czyja siła więcej może!
Acz się niektóry raz umkniesz,
Jeden mu raz wżdy upadniesz.        20

Romulus II. 13: Hervieux (Il, 209) Calvus et musca. Phaedrus IV2, 4 Calvus et musca. St (124) De calvo et