Strona:PL Browning - Pippa.djvu/38

OTTIMA. Gdyśmy leżeli, wznosząc się, Sebaldzie,
 I opadając wraz z naszym oddechem,
 Któż to powiedział: „Teraz umrzeć pragnę?
 Tak! śmierć niech przyjdzie i kara! O, taką
 Winę opłacić może tylko boleść“ —
 Któż to powiedział? Kto?

SEBALD.  Jak myśmy wstali?
 Byłoż to we śnie? Jak się to skończyło?

OTTIMA. Czułam, wilgotną pochwyciłeś wargą
 Skłębione końce mych włosów — o, patrzaj,
 Włos mój znów opadł, zwiąż go!

SEBALD.  O ma luba!
 Całuję ciebie, raz jeszcze całuję —
 Czy mi przebaczysz? Będziesz mi znów dawną
 Wielką królową?

OTTIMA.  Po trzykroć mi owiń
 Skroń, na królową swą mnie ukoronuj,
 Na panią swego ducha, przewspaniałą
 W grzechu.

 (Z wewnątrz dolatuje głos: to)

PIPPA (śpiewa:) Rok wita już wiosnę,
 Dzień wstaje z obsłonek;
 Na wzgórzach lśnią rosy