Strona:PL Bolesław Prus - To i owo.djvu/070

 KLOCIA. Ciekawam dlaczego? Cóż to, boisz się, żebym ci tego grubasa nie odbiła?... cha!... cha!...
 PANI. Klocia zostanie w domu, ponieważ ma jedną tylko dobrą sukienkę, a tę odda Zosi.
 KLOCIA. Zosi? sukienkę?... o nigdy!...
 ZOSIA. Musisz dać, bo ja codzień w jednej chodzić nie będę, — ja muszę się urozmaicać.
 KLOCIA. Otóż nie! nie dam ci sukienki, choćbym ją miała w kawałki podrzeć...
 PANI. Klociu, bądź grzeczna! Jeżeli jednak istotnie nie możesz dać Zosi sukienki, to przynajmniej daj jej kok i trzewiki, a ja ci za to kupię coś.
 KLOCIA. Zrobię to tylko dla mamy, że dam tej jaszczurce kok i trzewiki, chociaż co do owego kupna, to niebardzo mi się chce wierzyć...
 ZOSIA. Och, ty poczwaro!... (Do mamy). Ale z kimże ja pójdę, mateczko? bo przecież idąc sama, nie mogę się krygować...
 PANI. Pójdziesz z Władziem... Ladislas!... gdzie on jest?...
 KLOCIA. Władek śpi, nie kazał się budzić, bo całą noc grał w karty.
 PANI. No, to niech się tam trochę prześpi, a tymczasem poszlij, Zosiu, kogo do Szapsiowej z karteczką, ażeby nam pożyczyła sukienki...
 ZOSIA. Gdzie ona tam pożyczy!... Ona się i tak upomina o salopę...
 PANI. Pożyczy, powiadam ci. Damy jej z tatkiem nasze obrączki i jeszcze co, no, a na pierwszego tatko odbiera pensją.
 PAN. Ależ...
 PANI. Proszę cię, Franiu, nie zawracaj mi głowy. Ladislas! Ladislas!.. chodź-no tu, że wu pri...