Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 02.djvu/166

maczyć. Przeczytałem po niemiecku płynnie i głośno raz, potem jeszcze płynniej — drugi raz, ale gdy zacząłem czytać trzeci raz ten sam ustęp, nauczyciel kazał mi pójść na miejsce.
 Wracając do ławki, spostrzegłem, że Józio bardzo pilnie przypatruje się ołówkowi profesora i że ma bardzo zafrasowaną minę.
 Machinalnie zapytałem garbuska:
 — Nie wiesz, jaki mi dał stopień?
 — Czy ja wiem?... — westchnął Józio.
 — Ale jak ci się zdaje?
 — Ja — rzekł garbusek — dałbym ci piątkę, no — zresztą czwórkę, ale on...
 — A on ile mi dał?... — pytałem.
 — Zdaje mi się, że — pałkę... Ale to osioł, co on tam wie!... — odpowiedział Józio tonem głębokiego przekonania.
 Pomimo wątłości, chłopczyna ten był pracowity i bystry. Ja zwykle czytałem w klasie romanse, a on słuchał wykładu i później mi go powtarzał.
 Raz zapytałem go: o czem mówił nasz nauczyciel zoologji?
 — Widzisz o tem — odparł garbusek z tajemniczą miną — że rośliny są podobne do zwierząt.
 — Głupi on jest — odpowiedziałem.
 — Ale! — mówił garbusek — on ma racją. Ja już go trochę rozumiem.
 Zacząłem się śmiać i rzekłem:
 — No, kiedyś taki mądry, to mi powiedz: z czego jest podobna wierzba do krowy?
 Chłopiec zamyślił się i powoli zaczął:
 — Widzisz... krowa rośnie, a wierzba także rośnie...
 — A co dalej?...
 — Widzisz... krowa się karmi i wierzba się karmi, sokami z ziemi...
 — A co dalej?...