Strona:PL Bolesław Prus - Pierwsze opowiadania.djvu/083

Tobjaszowi i Józefowi. Bądź mu Ojcem i Matką. Za przewodników daj mu aniołów Twoich, a gdy spełni, co sobie zamierzył — do naszej wsi i do jego domu szczęśliwie go powróć.
 Tak się modlił chłop w świątyni, gdzie polne zioła pachniały, śpiewały ptaki, gdzie pod nimi błyszczała w ogromnych skrętach Wisła, a nad nimi stary krzyż szeroko otwierał ramiona.
 Antek upadł do nóg matce, potem Andrzejowi, ucałował brata i — poszedł drogą.
 Ledwie uszedł kilkadziesiąt kroków, aż wdowa zawołała za nim:
 — Antku!...
 — Co, matulu?...
 — A jak ci tam będzie źle u obcych, wracaj do nas... Niech cię Bóg błogosławi!...
 — Zostańcie z Bogiem! — odparł chłopak.
 Znowu uszedł kawałek drogi, i znowu zawołała za nim smutna matka:
 — Antku!... Antku!...
 — Co, matulu? — spytał chłopiec.
 Głos jego już słabiej dolatywał.
 — A nie zapomnij o nas, synusiu! Niech cię Bóg błogosławi!
 — Zostańcie z Bogiem!
 I szedł, szedł, szedł, jak ów chłopak, co wybrał się po cyrograf, wystawiony na własną duszę. Wreszcie za wzgórkiem znikł. Na polu rozlegał się jęk zbolałej matki.
 Ku wieczorowi niebo zaciągnęło się chmurami, i spadł drobny deszcz. Ale że chmury nie były gęste, więc przedarły się przez nie blaski zachodzącego słońca. Zdawało się, że nad szarem polem i nad grząską gliniastą drogą unosi się złote sklepienie, powleczone żałobną krepą.
 Po tem polu szarem i cichem, bez drzew, po drodze grzą-