Strona:PL Bolesław Prus - Faraon 03.djvu/020

asyryjską i zapełnił świątynie bogactwami Niniwy i Babilonu?...
 „Więc on wciąż myśli o tem?...“ — rzekł w sobie arcykapłan.
 Faraon zaś, jakby na potwierdzenie jego obaw, zmienił przedmiot rozmowy i zapytał:
 — Ile też mamy wojska?
 — Tu, pod Memfisem?...
 — Nie, w całym Egipcie.
 — Wasza świątobliwość miał dziesięć pułków... — mówił arcykapłan. — Dostojny Nitager na granicy wschodniej ma piętnaście... Dziesięć jest na południu, gdyż zaczyna się niepokoić Nubja... Zaś pięć stoi garnizonami po całym kraju.
 — Razem czterdzieści — rzekł po namyśle faraon. — Ileż to będzie żołnierzy?...
 — Około sześćdziesięciu tysięcy...
 Pan zerwał się z fotelu.
 — Sześćdziesiąt, zamiast stu dwudziestu?... — krzyknął. — Co to znaczy?... Co wy zrobiliście z moją armją?...
 — Niema środków na utrzymanie większej liczby...
 — O bogowie!... — mówił faraon, chwytając się za głowę. — Ależ nas za miesiąc napadną Asyryjczycy!... Przecież my jesteśmy rozbrojeni...
 — Z Asyrją mamy wstępny traktat — wtrącił Herhor.
 — Kobieta mogłaby tak odpowiedzieć, ale nie minister wojny — uniósł się pan. — Co znaczy traktat, za którym nie stoi armja?... Przecież dziś zgniotłaby nas połowa wojsk, jakiemi rozporządza król Assar.
 — Racz uspokoić się, świątobliwy panie. Na pierwszą wieść o zdradzie Asyryjczyków mielibyśmy pół miljona wojowników...
 Faraon roześmiał mu się w twarz.
 — Co?... Skąd?... Ty oszalałeś, kapłanie!... Grzebiesz się w papirusach, ale ja siedem lat służę w wojsku i prawie niema