Strona:PL Bolesław Leśmian-Sad rozstajny.djvu/134

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została uwierzytelniona.

    Wyjdź na swe żery z jaskini lazurów!
    Otom — gotowa!... śnij uczty weselne!
    Chcę być radością dla twoich pazurów,
    Chcę krwią upoić twe kły nieśmiertelne —

    I chcę cię zdradzić, gdy przywrzesz do łona,
    Pokąsać w strzępy twą wieczność, twe moce,
    By chłonąć nozdrzem ten szał, że Bóg kona
    W chwili, gdy ja się słońcu przeciwzłocę!