nem za swe zadki[1]. Proroky twe zbyly, gisz ge napomynaly, abi syó̗ k tobye obrocyly. a czinyly blyusznyenya wyelyka przecyw tobye. Y dalesz ge w ró̗kó̗ gich nyeprzyiacyol, y nó̗dzily ge. A w czasu gich zamó̗cenya wolaly k tobye, a ti z nyeba usliszalesz ge, a podle twego wyelykego mylosyerdza dalesz gim zbavycyele, geszbi ge zbavyly z ró̗ku gich nyeprzyiacyol. A gdisz bily oipoczinó̗ly, nawrocyly syó̗ zasyó̗, abi uczinyly zle w vydzenyu twem. y nyechalesz gich pod ró̗kó̗ gich nyeprzyiacyol, y wlodnó̗ly gymy. A obrocywszi syó̗, y wolaly k tobye. a ti z nyeba usliszalesz ge y sproscylesz[2] ge w mylosyerdzach twich, w rozmaytich czasyech. Y napomynales ge, abi syó̗ nawrocyly ku zakonu twemu. Ale ony pisno czinyly, a nye posluchaly twego przikazanya, a w twich só̗dzech zgrzeszily, geszto ktori czlowyek ucziny, zyw bó̗dze w nych. A obrocyly k tobye plece swe, zatvardzily sszyió̗ swó̗. A przedlusziles nad nymy lyata wyelyka, y napomynales ge duchem twim przes ró̗kó̗ prorokow twich, a nye posluchaly cyebye. y podales ge w moc lyuda zemskego. Ale prze twa wyelyka mylosyerdza nye dales gich na zagynyenye, anys gich opuscyl. bosz ti bog wyelykego smylowanya, y myloscyvi ti gesz. A tak iusz panye boze nasz, wyelyky sylni y grozni, ostrzegaió̗cz smovi y mylosyerdza, nye odwraczay swego oblycza we wszey praci, gesz nas poscygla, krole nasze, ksyó̗szó̗ta nasza, kaplani nasze, proroki nasze y oczce nasze, y wszitek lyud twoy ode dnyow krolya Assura az do tego dnya. A tisz sprawyedlywi w tem wszem, czsosz na nas prziszlo, bosz prawdó̗ nam uczinyl, ale mi nyeprawyesmi czinyly. Krolyowye naszi, ksyó̗szó̗ta naszi, kaplany naszi, oczczowye naszi nye pelnyly zakona twego, any dbaly na twa przikazanya a swyadeczstwa twego, geszesz swyatczil w nych. A ony w svich dobrich krolewstwach, w dobrocy twey wyelykey, ió̗szesz gim dal, a w zemy przeszirokey a tuczney, ió̗szesz poddal gych oblyczu, nye sluszily tobye, any syó̗ odwrocyly od swich obiczaiow psotnich. Owa, mi slugy samy twoy dzisz gestesmi, a zemyó̗*, ió̗szesz oddal oczczom naszim, abi gedly chleb y gedly wszitko dobre, a mi slugy twe bidlymi w nyey. A gey uzitki plodzó̗ syó̗ krolyom, geszesz nad namy postawyl prze na[a]sze grzechi, a panuió̗nad naszimy sziwoti y nad naszim dobitkem podle swey woley, a w vyelykem zamó̗cenyu gesmi. Przeto za ty wszitki rzeczi mi czinymi slyub a zapyszem syó̗, a to poczwyrdzó̗[3] ksyó̗szó̗ta nasza, nauczony naszi, y kaplany naszi.
S tich smovyecz[4] bily Neemyas Phane (?) Atersata, sin Acelay, a Sede-
- ↑ Karta kodeksu nr 168
