Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/214

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

ymyó̗ gego oglaszono* gest po wszey zemy.

Septimum.

Ale synowye Israhelsci przestó̗pili przikazanye oszobywszy sobye zakló̗cze. Bo Achor, syn Chamri*, syna Za- bdy, syna Zare, s pokolenya ludowa, wzó̗l gest nyeczso zakló̗tego. Y rosgnyewal syó̗ gest pan przecziw synom Israhelskim. A gdysz poslal Iozue z Iericho mó̗ze przecziw Ilay, gesto gest przecziw Bethaven, ku wzchodu sluneczney stronye myasta Bethel, rzekó̗ gim: Gyczcze a vilazó̗czcze zemyó̗! Gisto przikazanye napelniwszy, vilazyó̗czili Hay. a wrocziwszy syó̗, powyedzeli gemu: Nye poydze wszistek lud, ale dwa albo trzy tisyó̗cze mó̗zow poydze y sgladzy myasto. Przeczby syó̗ wszistek lud darmo trudzil przecziw malo nyeprzyaczelom? Przetosz vissli trzy tisyó̗cze boyownikow, a natichmyast tyl podali, y pobici só̗ od mó̗zow z myasta Hay. y paddlo* s nich szecz a trzydzesczi czlowyekow. Y gonili ge przecziwniczi od wrot az do Sebarim, y padali nagle, uczekayó̗cz. Y wstraszy syó̗ syercze luczke, a iako voda rosplinó̗li syó̗. Ale Iozue rosdrze rucho swe y natichmyast padnye na zemi przed skrzinya* bozó̗ az do wyeczora, tak on, iako wszistczi starszy Israhelsci, y sipali proch na swe glowi. Y rzecze Iozue: Ach, ach! panye boze, czemuas chczal przevyescz lud tento przesz Iordanskó̗ rzekó̗, y poddacz nasz pod ró̗kó̗ Amorreyskyego y zatraczicz? Ach bichom bili ostali, iakosmi bili poczó̗li, za Iordanem! Moy panye boze, czso powyem, vidzó̗ Israhela swim nyeprziyaczelom tyl podawayó̗cz? Usliszó̗li Kananeysczi y wszistci bydliczele zemye teyto, sbyerzó̗* syó̗ pospolu, otoczy y ogarnó̗ nasz, y sgladzó̗ ymyó̗ nasze z zemye. a czso uczinisz twemu vyelikyemu ymyenyu? Y rzecze pan ku Iozue: Wstań, przecz lezysz nagle na zemi? Sgrzeszyl gest ľud Israhelsky, a przestó̗piii só̗ smowó̗ mó̗. wzó̗li só̗ zakló̗tey rzeczy, y ukratdli* só̗ y selgali y skrili myedzi swimi só̗dy. Y nye bó̗dze mocz ostacz Israhel przed swimi nyeprziyaczelmi, ale pobyezó̗ przed nimi. Bo syó̗ gest pokalal zakló̗tó̗ rzeczó̗. Nye bó̗dó̗ wyó̗czey s wami, doyó̗d nye potrzecze gego, ktosz gest takim grzechem vinyen. Wstan, a poswyó̗cz ludzi, a powyecz gim: Poswyó̗czcze syebye z iutra, bo to movi pan bog Israhelski: Zakló̗ta rzecz posrod czyebye gest, Israhel! nye ostogisz syó̗ przed nyeprzyaczelmi swimi, doyó̗d nye sgladzysz s sebye tego, genze pokalan gest timto grzechem. Y przistó̗picze rano wszistczi po pokolenyach waszich. ktoreskole pokolenye los naydze, poydze po swem przyrodzenyu, po bliskosczach y po domyech, a domi po mó̗zoch. a ktoriszkole w tem grzesze naleszon bó̗dze, spalon bó̗dze ognyem ze wszim swim gymyeniim. bo gest przestó̗pil smowó̗ bozó̗, y ucinil nyegodnó̗ rzecz w Israhel. A tak Iozue wstaw rano, zgedna[1] Isra-

  1. „applicuit“.