kan też zpłodźił Elmodádá/ y Sálefá/ y Háſármotá/ y Járechá. Y Adorámá y Vzálá/ y Deklá. Y Hebálá/ y Abimáleá/ y Schebájá. Y Ofirá/ y Hewilá/ y Jobábá/ ći wßyſcy ſą Synowie Jektánowi. A było mießkánie ich od Meſchá idąc/ do Seſár gory ná Wſchod ſłońcá. Cić ſą Synowie Semowi w domiech ſwych/ w językách ſwych/ w źiemiách ſwych w narodźiech ſwych. Teć ſą domy Synow Noego/ według pokolenia ich/ y w narodźiech ich/ y od nich rozdźielone ſą narody ná źiemi po potopie.
Potomſtwo Noego gdy Babel wieżę budowało, 5 Bog im języki pomießał. 8 Y po świecie je rozproßył, 10 Rodzaj Semá áż do Abráámá, 31 Drogá Tárego z Abrámem z Vr Cháldejſkiego do źiemie Chánánejſkiey. 32 Smierć Tárego.
A Byłá wßytká źiemiá jednego języká/ y jedney mowy. Y ſtáło śię/ gdy wyßli od wſchodu słonca ználeźli rowninę w źiemi Senáár/ y mießkáli tám.[1] Y rzekł jeden do drugiego: Nuże náczyńmy cegły/ y wypalmy ją ogniem: y mieli cegłę miáſto kámienia/ á glinę iłowátą mieli miáſto wapná. Potym rzekli/ NUżeß/ zbudujmy ſobie miáſto/ y wieżą/ ktoreyby wierzch dośięgał do niebá/ á uczyńmy ſobie imię/ byſmy śię ſnadź nie rozproßyli po obliczu wßyſtkiey źiemie. Tedy Pan z ſtąpił áby oglądał miáſto ono/ y wieżą ktorą budowáli ſynowie ludzey. Y rzekł Pan/ Oto lud jeden y język jeden tych wßyſtkich: á toć jeſt záczęćie dźiełá ich/ á teraz niezábroni im nikt wßyſtkiego co zámyślili uczynić. Przetoż z ſtąpmy á pomießajmy tám język ich/ áby jeden drugiego języká niezrozumiał. A ták rozproßył je Pan z támtąd po obliczu wßyſtkiey źiemie: y przeſtáli budowáć/ miáſtá onego.[2] Przetoż názwał imię jego Babel: iż tám pomießał Pan język wßyſtkiey źiemie: y ztámtąd rozproßył je Pan po obliczu wßyſtkiey źiemie.
Toć ſą rodzáje Semowe: Sem gdy miał ſto lat zpłodźił Arfáchſádá/ we dwie lećie po potopie.[3] Y żył Sem po zpłodzeniu Arfáchſádá pięć ſet lat/ y zpłodźił ſyny y Corki.
ARfáchſád też żył trzydźieśći y pięć lat/ y zpłodźił Sálego. Y zył Arfáchſád po zpłodzeniu Sálego czteryſtá lat/ y trzy látá/ y zpłodźił Syny y Corki.
SAle záś żył trzydźieśći lat/ y zpłodźił Heberá: Y żył Sále po zpłodzeniu Heberá/ czteryſtá lat y trzy látá/ y zpłodźił Syny y Corki.
Y Zył Heber trzydźieśći lat y cztery y zpłodźił Pelego. Zył też Heber po zpłodzeniu Pelegá/ czteryſtá lat y trzydźieśći lat/ y zpłodźił Syny y Corki.[4]
Zył też Peleg trzydźieśći lat y zpłodźił Rehu. Y żył Peleg po zpłodzeniu Rehu dwieśćie lat y dźiewięć lat/ y zpłodźił Syny y Corki.
TAkże Rehu żył trzydźieśći lat y dwie/ y zpłodźił Sárugá. Y żył Rehu po zpłodzeniu Sáruga dwieśćie lat y śiedm lat/ y zpłodźił Syny y Corki.
SArug záś żył trzydźieśći lat/ y zpłodźił Náchorá. Y żył Sárug po zpłodzeniu Náchorá dwieśćie lat/ y zpłodźił Syny y Corki.
TAkże Nachor żył dwádźieśćiá y dźiewięć lat/ y zpłodził Tárego. Y żył Náchor po zpłodzeniu Tárego ſto lat y dźiewiętnaśćie lat/ y zpłodźił Syny y Corki.
Y Zył Táre śiedmdźieśiąt lat/ y zpłodźił Abrámá/ Náchorá y Háráná.
A Teć ſą rodzáje Tárego/ Táre zpłodźił Abrámá/ Náchorá/ y Háráná. Hárán záś zpłodźił Lotá.[5] Y umárł Hárán przed obliczem Tárego Ojcá ſwego w źiemi národzenia ſwego/ w Vr Cháldejſkim. Y pojęli Abrám y Nachor ſobie żony: imię żony Abrámowey było Sárái á imię żony Náchorowey Melchá/ Corka Hárána/ Ojcá Melchy/ y Ojcá Jeſchy. A byłá Sárái niepłodna/ y niemiáłá dźiatek:[6] Wźiął tedy Táre Abrámá Syná ſwego// y Lotá ſyná Háránowego wnuka ſwe-
