Strona:PL Barewicz O powstaniu mowy Demostenesa.pdf/5

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

wdzięczenia[1]. Nie opuszczając żadnego zgromadzenia, występywał szorstko w obec ludu, który jednak korzył się przed jego potęgą i bogactwami[2]. Wyrzucając ludowi gnuśność i ospałość, krzyczał i hałasował nie mając jednak na oku powszechnego dobra lecz jedynie, by obsypać lud wyrzutami i obelgami[3]. Lud mimoto powierzał mu zaszczytne urzędy jak szafarza na świętym okręcie Paralos, wybrał go hipparchem, powierzył mu urządzenie misteryów i innych uroczystości[4]. Wreszcie wysłał go wraz z Eschinesem jako pylagorosa do Delf (Ol. 110 r. l.)[5], gdyż umiał od czasu do czasu jakąś darowizną zaskarbić sobie jego względy[6]. Związany i pochodzeniem swem i bogactwami z partyą Eubulosa, z którym łączyły go nadto węzły osobistej przyjaźni, był on tem samem politycznym przeciwnikiem Demostenesa, który od pierwszego swego wystąpienia publicznego przeciw niej walczył[7]. Już w Filipice pierwszej wystąpił był mowca z otwartą przyłbicą przeciw tej partyi. Mowy następne rozjątrzyły tę partyę jeszcze bardziej przeciw niemu. Starcie gwałtowne było nieukninionem i nastąpiło też wkrótce podczas wyprawy Ateńczyków na Eubeję, którą podjęła partya Eubulosa, by się oczyścić w oczach ludu z zarzutów czynionych jej przez Demostenesa. Z łatwością udało się jej przeprowadzić swój wniosek, gdyż wyspa ta była nader ważną dla Aten zarówno dla swych produktów jak iz powodów strategicznych. Ateńczycy więc pragnęli na niej wpływ swój utrwalić, podczas gdy Tebańczycy walczyli o nią jako o część integralną Beocyi, król zaś macedoński, chcąc zawładnąć srodkową Grecyą, musiał swój wpływ na Eubei wzmocnić. Wprawdzie wpływ Tebański nie zdołał się utrzymać, lecz za to Filip, zająwszy Tessalię, rozpoczął przez swych potajemnych posłów i listami podkopywać

  1. ↑ Dem. Mid. 153. 203.
  2. ↑ ibid. 135. 137. 149.
  3. ↑ ibid. 148. cf. Dem. adv. Androt. 10. Μειδίου κατηγορούτος τής βουλής καί άλλων τινών άναπηδώντες οί βουλευταί έδέοντο μή σφάς άφελέσθαι τήν δωρεάν.
  4. ↑ ibid. 171.
  5. ↑ Aeschin. adv. Ctesiph. 115. έπί γάρ Θεοφράστου άρχοντος πυλαγόρους ύμείς είλεσθε Μειδίαν τε έκείνον τόν Άναγυράσιον, όν έβουλόμην άν πολλών έκεκα ζήν.
  6. ↑ Dem. Mid. 2. 20. 209.
  7. ↑ ibid. 205 206. – por. A. Westermann De litibus quas Demosthenes oravit ipse. Lips. 1831. pag 20 sqq. K. Fr. Hermann l. c. pag. 6.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Barewicz_O_powstaniu_mowy_Demostenesa.pdf/5&oldid=3371027”