Ta strona została przepisana.
oburzenie i zapał[1] równoważy piękność i plastyczność w opowiadaniu[2]. Wśród nich przebija się gryząca ironia i szyderczy ton, w jakim przedstawia mowca postępywanie Midyasza, parodyując jego własne słowa[3]. Mowa zyskuje przez to i dramatyczne życie, przypominając miejscami starą komedyę attycką. Nienawiść, jaką tchnie każde słowo wypowiedziane w tej mowie, świadezy, jak głęboko uczuł mwea doznaną zniewagę. Nie przeczy on sam, że starannie przygotował mowę przeciw Midyaszowi. Z każdego zdania my to widzimy, że γεγραφέναι μέντοι τόν λόγον Μειδίαν ό γάρ τά έργα παρεσχηκώς περί ών είσίν οί λόγοι.
