Strona:PL Barewicz O powstaniu mowy Demostenesa.pdf/28

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

§. 140. οὗπερ εἵνεκα συλλέγεσθ᾽ὑμεῖς, ἵνα, ὧν καθ᾽ἕν᾽ ἐστὶν ἕκαστος ὑμῶν ἐλάττων, ἢ φίλοις ἢ τοῖς οὖσιν ἢ τῶν ἄλλων τινί, τούτων συλλεγέντες ἑκάστου κρείττους τε γίγνησθε καὶ παύητε τὴν ὕβριν.
§. 142. εἰ γὰρ τηλικοῦτός τίς ἐστιν ὥστε τοιαῦτα ποιῶν δύνασθαι καθ᾽ἕν᾽ ἕκαστον ἀποστερεῖν τοῦ δίκης παρ᾽ αὐτοῦ τυχεῖν, κοινῇ νῦν ἐπειδήπερ εἴληπται, πᾶσιν ὑπὲρ ἁπάντων ἐστὶ τιμωρητέος ὡς κοινὸς ἐχθρὸς τῇ πολιτείᾳ.
Kilkakrotnie wracają również ustępy, którymi Demostenes stara się odsądzić Midyasza od prawa do wszelkiej litości. Do takich należy powtarzanie ustępu malującego niesłychaną butę i dumę Midyasza jak:
§. 185. άλλος οὑτοσί τις ἀναιδὴς καὶ πολλοὺς ὑβρίζων καὶ τοὺς μὲν πτωχούς, τοὺς δὲ καθάρματα, τοὺς δ᾽οὐδέν ὑπολαμβάνων είναι
§. 211. οὐδὲν δεινὸν οὐδ᾽ ἐλεινὸν Μειδίας πείσεται ἂν ἴσα κτήσηται τοῖς πολλοῖς ὑμῶν, οὓς νῦν ὑβρίζει καὶ πτωχοὺς ἀποκαλεῖ κ. τ. λ.
por. §. 101. οὐδένα οὔτ᾽ἐλεῶν οὔθ᾽ὅλως ἄνθρωπον ἡγούμενος.
W związku z poprzednimi ustępami pozostaje ciągłe nawoływanie na sędziów, by przy wymiarze sprawiedliwości nie mieli żadnych względów na a) bogactwa Midyasza ani na pokorne jego zachowanie się, które niech raczéj porównają z poprzednią jego zuchwałością, b) na prośby jego dzieci i płacz, c) na prośby bogaczy. Wzmianka o tem wraca kilkakrotnie w mowie, jak to z porównania zestawionych ustępów można się przekonać:
a) 98. άλλ᾽ὅτι πλούσιός ἐστι. ἀλλὰ τοῦτό γε τῆς ὕβρεως αὐτοῦ σχεδὸν αἴτιον εὑρήσετ᾽ὄν, ὥστ᾽ ἀφελεῖν τὴν ἀφορμήν δι᾽ἣν ὑβρίζει προσήκει μᾶλλον, ἢ σῶσαι διὰ ταύτην τὸ γὰρ χρημάτων πολλῶν θρασὺν καὶ βδελυρὸν καὶ τοιοῦτον ἄνθρωπον ἐᾶν εἶναι κύριον ἀφορμήν ἐστιν ἐφ᾽ ὑμᾶς αὐτοὺς δεδωκέναι.
100. τίς οὖν ὑβρίζων παύσεται καὶ δι᾽ἃ ταῦτα ποιεῖ χρήματα ἀφαιρεθήσεται εἰ τοῦτον ὥσπερ δεινὰ πάσχοντ᾽ ἐλεήσετε; εἰ δέ τις πένης μηδὲν ἠδικηκὼς ταῖς ἐσχάταις συμφοραῖς ἀδίκως ὑπὸ τούτου περιπέπτωκε, τούτῳ δ᾽οὐδὲ συνοργισθήσεσθε; μηδαμῶς οὐδεὶς γάρ ἐστι δίκαιος τυγχάνειν ἐλέου τῶν μηδέν᾽ ἐλεούντων οὐδὲ συγγνώμης τῶν ἀσυγγνωμόνων.
por. 106. τίνος συγγνώμης ἢ τίνος ἐλέου δικαίως τεύξεται παρ᾽ ὑμῶν;
183. Μὴ τοίνυν αὐτοὶ καθ᾽ ὑμῶν αὐτῶν δεῖγμα τοιοῦτον ἐξενέγκητε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς ἄρ᾽ὑμεῖς, ἂν μὲν τῶν μετρίων τινὰ καὶ δη-