grzyma“, nieco więcej r. 1886 i 87 w „Kurjerze Poznańskim“. Już wtenczas próbowałem osobom rozmawiającym się wkładać w usta nasz djalekt warmijski; i tak w trzeciem i obecnie w czwartem wydaniu znajdzie łaskawy czytelnik rzecz djalektu dalej rozwiniętą i rozróżnienie a- i e-djalektu warmijskiego i nieco djalektu mazurskiego, jak go na pograniczu warmijskiem codziennie słychać.
Djalekty te są takie stare jak polska mowa i niezbity to dowód, że Warmjacy i Mazurzy należą do jednego wspólnego narodu polskiego.
Niektóre ustępy „Kiermasów“ III. wydania podała „Praca“ w Poznaniu, tak samo „Ermländische Zeitung“ w Bruniewie (Braunsberg, Ostpr.) w tłomaczeniu niemieckiem przez E. B.: pod nagłówkiem: „Eine Kirmes im südlichen Ermland vor fünfzig Jahren“.
Brunswałd, w listopadzie 1922.
X. W. Barczewski.
Strona:PL Barczewski - Kiermasy na Warmji.djvu/4
Ta strona została przepisana.
