Strona:PL Balzac - Kuzynka Bietka. T. 2.djvu/256

jesteśmy bezsilni; w Indjach bowiem jest ona uleczalna... chorobę, która srożyła się w średnich wiekach. Piękna to walka, mocowanie się lekarza z takim wrogiem. Od dziesięciu dni wciąż myślę o moich chorych, bo jest ich dwoje, żona i mąż! Czy to nie są państwa krewni, bo pani jest córką pana Crevel? rzekł zwracając się do Celestyny.
 — Jakto! pański chory to byłby mój ojciec?... rzekła Celestyna. Czy przy ulicy Barbet-de-Jouy?
 — Tak, właśnie, odparł Bianchon.
 — I choroba jest śmiertelna? powtórzył Wiktor przerażony.
 — Śpieszę do ojca! wykrzyknęła Celestyna zrywając się.
 — Zabraniam stanowczo, odparł spokojnie Bianchon. To choroba zaraźliwa.
 — Wszak pan tam chodzi, odparła młoda kobieta. Czy pan sądzi, że obowiązki córki nie są wyższe od obowiązków lekarza?
 — Pani, lekarz wie jak się ubezpieczyć od zarazy; odruch zaś pani serca jest mi dowodem, że nie umiałaby pani zachować mojej przezorności.
 Celestyna wstała, udała się do siebie i ubrała się do wyjścia.
 — Panie doktorze, rzekł Wiktor do Bianchona, czy pan ma nadzieję ocalić państwa Crevel?
 — Mam nadzieję, ale bez wiary, odparł Bianchon. Nie umiem sobie wytłómaczyć tego faktu... Choroba ta właściwą jest murzynom i plemionom amerykańskim, których system skórny różni się bardzo od naszego.