W obecności osoby trzeciej, mąż nie powinien sobie pozwolić względem żony na najmniejszą wymówkę.
W chwili gdy kobieta decyduje się złamać wiarę, mąż liczy się w jej rachubach za wszystko lub za nic. Oto punkt wyjścia.
Kobieta żyje głową, sercem lub namiętnością. W wieku w którym żona zrozumiała życie, mąż powinien ocenić, czy przyczyna zamierzonej niewierności tkwi w próżności, w uczuciu, czy w temperamencie. Temperament, to choroba dostępna leczeniu; uczucie przedstawia dla męża wiele widoków wygranej; próżność natomiast jest nieuleczalna. Kobieta żyjąca głową, to najstraszliwsza z plag. Jednoczy wady kobiety zmysłowej z błędami kobiety kochającej, bez ich usprawiedliwienia. Jest bez litości, bez czucia, bez cnoty, bez płci.
Kobieta żyjąca głową będzie się starała wzbudzić w mężu obojętność; kobieta uczuciowa — nienawiść; zmysłowa — wstręt.
Mąż nic nie ryzykuje udając iż wierzy w wierność żony i zachowując się cierpliwie i milcząco. Milczenie zwłaszcza zdumiewająco niepokoi kobiety.
Tylko głupiec zdradza, iż wie o występnej namiętności żony; człowiek rozumny i inteligentny udaje że nie wie o niczem, i to jest jedyna droga. Toteż powiadają, że wszyscy Francuzi są inteligentni.
Największem niebezpieczeństwem jest śmieszność. „„Kochajmyż się bodaj publicznie!“ powinno być zasadą małżeństwa. Zbyt wiel-
