Strona:PL Balzac - Fizjologja małżeństwa. T. 2.pdf/136

 Niemożliwe jest, aby człowiek nie posiadał jakiejś manji: każdy z nas lubi albo polowanie, albo rybołóstwo, albo grę, albo muzykę, pieniądze, strój itd. Otóż, twoja pasja będzie zawsze wspólniczką zasadzki, zastawionej przez kochanka; jego niewidzialna ręka będzie kierowała jego lub nawet i twymi przyjaciółmi; dobrowolnie lub mimowoli, staną się oni aktorami scenek, które on obmyśla nieustannie aby cię wywabić z mieszkania, lub skłonić do zostawienia żony bez nadzoru. Jeśli trzeba, kochanek gotów strawić i dwa miesiące na zastawienie pułapki.
 Sam widziałem, jak najprzebieglejszy człowiek w świecie dał się wreszcie pochwycić.
 Był to ex-adwokat w Normandji. Mieszkał w B., gdzie chwilowo stał garnizonem pułk strzelców. Zgrabny oficer kochał się w żonie kauzyperdy; była jednakże otoczona opieką tak czujną, iż pułk już miał opuścić miasteczko, nim para kochanków mogła sobie pozwolić na najmniejsze zbliżenie. Był to już czwarty wojskowy, nad którem udało się adwokatowi odnieść zwycięstwo. Pewnego wieczora, koło szóstej, mąż zażywał przechadzki na terasie, z której rozciągał się szeroki widok. Właśnie przybyli odjeżdżający oficerowie, aby się pożegnać. Nagle, błysnął na widnokręgu złowrogi płomień. „Och, Boże! to Daudinière się pali!...“ zawołał major. Był to stary poczciwy wiarus, zaproszony na obiad. Wszyscy skoczyli na koń. Młoda kobieta, zostawszy sama, uśmiechnęła się lubo, gdyż, równocześnie, ukryty w zaroślach kochanek zdążył szepnąć: „To tylko słoma się pali!...“ Pozycje męża osaczono z tem większą zręcznością, ile że doskonały koń czekał na kapitana i że kochanek, z delikatnością dość rzadką w kawalerji, umiał poświęcić parę chwil szczęścia, aby dopędzić kawalkadę i wrócić w towarzystwie męża.
 Małżeństwo jest prawdziwym pojedynkiem, w którym, aby odnieść zwycięstwo, należy w każdym momencie mieć wytężoną uwagę, gdyż jeśli, na swe nieszczęście, na chwilę odwrócisz głowę, szpada bezżennego szermierza przeszyje cię na wylot.