Strona:PL Balzac - Fizjologja małżeństwa. T. 2.pdf/132

jak poseł z centrum; mały, brzydki. Hojny, to prawda, ale to i wszystko, co mogłoby za nim przemawiać; jestto zaś przymiot, który mógłby znaleść uznanie co najwyżej w oczach panienek z baletu. Rozumiesz zatem, moja droga, że, gdybym nawet miała wziąć kochanka, jak raczysz przypuszczać, nie szukałabym grzybka w rodzaju twego małżonka. Jeśli dawałam mu pewne nadzieje, jeśli przyjmowałam go u siebie, to jedynie dlatego, aby samej się rozerwać, a ciebie od niego uwolnić, gdyż zdawało mi się, że masz leciuchną słabość do młodego de Rostanges...
 — Ja!... wykrzyknęła Luiza. Niechże mnie Bóg zachowa!... Pajac najnieznośniejszy pod słońcem! Ależ nie, zaręczam ci, że kocham męża!... Możesz się śmiać ile chcesz, ale to święta prawda. Wiem dobrze, że się ośmieszam, ale sama osądź... Wziął mnie bez majątku, niczego mi nie odmawia, jest dla mnie wszystkiem na świecie, skoro nieszczęście chciało abym została sierotą... Gdybym go nawet nie kochała, zależałoby mi na tem aby nie stracić jego ufności. Czyż ja mam rodzinę, u której, w danym razie, mogłabym szukać schronienia?...
 — Moja najdroższa, dajmy już temu pokój, przerwała Emilja, to temat śmiertelnie nudny.
 Po chwili zdawkowej rozmowy, baronowa pożegnała się i wyszła.
 — No, i cóż pan na to? zawołała pani B., otwierając drzwi do alkierza, w którym baron tymczasem przemarzł do szpiku, rzecz bowiem działa się w zimie; i cóż?... nie wstydzi się pan zaniedbywać tego uroczego stworzenia? Niech mi pan już nigdy nie mówi o miłości. Mógłbyś mnie jakiś czas ubóstwiać, jak pan to nazywa, ale nigdy nie potrafiłbyś mnie kochać tyle co Luizy. Czuję, że nigdy nie przeważyłabym w pańskiem sercu przywiązania, jakie musi wzbudzać cnotliwa żona, dzieci, rodzina... Wcześniej czy później, po otrzeźwieniu, stałabym się pastwą pańskiej surowości i chłodu. Powiedziałbyś o mnie z całym spokojem: „Ta kobieta należała do mnie“. Słyszałam nieraz to zdanie, rzucane z ust mężczyzn, z obo-