Strona:PL Balzac - Fizjologja małżeństwa. T. 2.pdf/119

dobnej usługi. Możesz na mnie liczyć; to rzeczy, których się nie zapomina...
 Ostatnie słowa dały mi klucz tajemnicy: odgadłem, jaką rolę grać mi wypada.
 — Ale czemu zjawiasz się tak prędko? spytałem; byłoby może rozsądniej odczekać jeszcze ze dwa dni.
 — Wszystko przewidziane; sprowadził mnie tu prosty przypadek. Bawiłem w sąsiedztwie, wstąpiłem niby po drodze. Ale czyż pani de T. nie wtajemniczyła cię we wszystko? Doprawdy, mam jej za złe ten brak zaufania. Po tem, co dla nas zrobiłeś!...
 — Musiała mieć swoje przyczyny, mój drogi! Może nie byłbym się tak dobrze wywiązał z roli.
 — To musiało być paradne! Opowiedzże szczegółowo, jak wszystko się odbyło, opowiedz...
 — To bardzo proste. Nic nie wiedziałem, że to ułożona komedja i, chociaż pani de T. wciągnęła mnie do sztuki...
 — Nie miałeś w niej szczególnej roli.
 — Och, tem się nie trap; niema złych ról dla dobrych aktorów.
 — Zatem, wywiązałeś się dobrze.
 — Znakomicie.
 — A pani de T.?...
 — Czarująco...
 — Czy wyobrażasz sobie, aby można było przywiązać podobną kobietę! rzekł, przystając aby mi spojrzeć w oczy z wyrazem tryumfu. Och, kosztowało mnie to niemało trudu. Ale wkońcu udało mi się urobić ją tak, że, ze wszystkich kobiet w Paryżu, pani de T. jest osobą na której wierności najwięcej można polegać.
 — Dokazałeś prawdziwej sztuki...
 — Och, to mój talent. Niestałość jej płynie jedynie z kaprysu, z nieokiełzanej wyobraźni. Ta dusza potrzebowała, aby nią ktoś