Prostytucja jest publiczną instytucją, skoro jest publiczną potrzebą.
Kwestja ta najeżona jest tyloma ale i jeżeli, że przekazujemy ją chętnie naszym wnukom; trzeba i im zostawić coś do roboty. Zresztą, zaplątała się ona w tem dziele zupełnie przypadkowo; nasza epoka, bardziej niż którakolwiek inna, jest epoką uczuciowości; nigdy obyczajność nie była w tak wysokiej cenie, bo nigdy tak dobrze nie umiano odczuć że prawdziwa rozkosz płynie z serca. Któryż tedy uczuciowy mężczyzna, wobec czterystu tysięcy kobiet młodych i pięknych, kobiet zdobnych świetnością zbytku i urokiem wykształcenia, bogatych skarbami zalotności a hojnych w obietnice szczęścia, chciałby iść do... Pfe! cóż znowu!
Ujmijmy teraz, dla naszych przyszłych prawodawców, w zwięzłej i jasnej formie, doświadczenia, jakie przyniosły nam ostatnie lata:
W ustroju społecznym, nadużycia nieuniknione musimy uznać jako prawa natury, wedle których człowiek winien kształtować swoje cywilne i polityczne prawa.
„Cudzołóstwo — powiada Chamfort — jest to bankructwo, które tem różni się od innego, że tutaj cała hańba spada na stronę poszkodowaną".
We Francji, prawa przeciwko cudzołóstwu i przeciw bankructwom wymagają snać głębokich reform. Czy grzeszą zbytnią łagodnością? czy może wspierają się na fałszywych podstawach? Caveant consules!
I cóż, odważny zapaśniku, ty, który wziąłeś do siebie niewinną apostrofę naszego pierwszego Rozmyślania, skierowaną do lu-
