Słowem, zakochany młody człowiek znajdzie zawsze pod ręką niezbite dowody, aby wykazać, iż jego ideał stanie się już w najbliższej przyszłości przyzwoitą kobietą, o ile nie jest nią dotychczas. To rozróżnienie, będące wytworem towarzyskich wyrafinowań, stało się równie nieuchwytne do sformułowania, jak owa delikatna linja od której zaczyna się dobry ton. Cóż określamy zatem pojęciem przyzwoitej kobiety?
Kwestja ta pozostaje w tak ścisłym związku z ambicją kobiet, próżnością kochanków, a nawet mężów, iż ważność jej każe nakreślić tutaj kilka zasadniczych prawideł, będących wynikiem długiej i sumiennej obserwacji.
Nasz miljon uprzywilejowanych główek kobiecych stanowi całą masę istot, powołanych do zyskania zaszczytnego tytułu „przyzwoitej kobiety”, jednakże, jak mówi Pismo, wielu jest powołanych, ale mało wybranych. Zasady wyboru mieszczą się w następujących pewnikach:
Przyzwoita kobieta jest bezwarunkowo mężatką.
Przyzwoita kobieta nie przekroczyła lat czterdziestu.
Kobieta zamężna, której względy są do nabycia, nie jest przyzwoitą kobietą.
Kobieta zamężna, która posiada własny powóz, jest przyzwoitą kobietą.
Kobieta, która sama zajmuje się kuchnią, nie jest przyzwoitą kobietą.
