Strona:PL Balzac - Eugenja Grandet.djvu/178

i Karol, mieszkali w jednym hotelu i razem wyjechali do Paryża. Pałac d’Aubrionów przeciążony był długami, Karol miał go oczyścić. Matka mówiła mu już o szczęściu, jakiem będzie dla niej odstąpić parter córce i zięciowi. Nie dzieląc przesądów pana d’Aubrion na punkcie szlachectwa, przyrzekła Karolowi Grandet uzyskać u dobrego Karola X patent królewski, który uprawni jego, Grandeta, do noszenia nazwiska d’Aubrion, przybrania herbu i dziedziczenia po panu d’Aubrion, w drodze stworzenia majoratu z trzydziestu sześciu tysięcy renty, tytułów Captala de Buch i margrabiego d’Aubrion. Jednocząc oba majątki, żyjąc w harmonji i uzyskawszy jakieś synekury, możnaby skupić sto i kilka tysięcy funtów renty w pałacu Aubrion.
 — A kiedy się ma sto tysięcy franków renty, nazwisko, rodzinę, kiedy się bywa na dworze, — bo ja ci się postaram o nominację na szambelana, — wówczas można zostać czem się chce, mówiła do Karola. Toteż będziesz, wedle tego jak sam zechcesz, referendarzem w Radzie stanu, prefektem, sekretarzem ambasady. Karol X bardzo lubi mego męża: znają się od dziecka.
 Upity ambicją przez tę kobietę, Karol pieścił w czasie tej przeprawy wszystkie nadzieje, które mu ukazała zręczna ręka, i to w formie zwierzeń przelewanych wprost z serca do serca. Myśląc że stryj uładził interesy jego ojca, Karol widział się już zadomowionym w dzielnicy Saint-Germain, dokąd wszyscy się cisną i gdzie, w cieniu błękitnego nosa panny Matyldy, pojawi się jako hrabia d’Aubrion.
 Uderzony pomyślnością Restauracji, którą zostawił był chwiejącą się, olśniony blaskiem idej arystokratycznych, przetrwał w Paryżu w upojeniu które zaczęło się na statku i postanowił wszystko uczynić, aby zdobyć świetną pozycję, jaką mu błyskała przed oczami samolubna matka. Eugenja była dlań już tylko punktem w przestrzeni tej błyszczącej perspektywy.
 Zobaczył się z Anetą. Jako kobieta światowa, Aneta żywo doradzała dawnemu kochankowi ten związek i przyrzekła mu swoją