ośmnaście lat bożyszczem dzielnicy Saint-Germain, prowadził, jak wszyscy młodzi panicze, życie hulaszcze, wyłącznie zapełnione przyjemnościami. Ojciec jego, zrujnowany przez Rewolucyę, odzyskał swoje godności za powrotem Burbonów, gubernatorstwo królewskiego ziarnku, dochody, pensye; ale stary książę przejadł bardzo rychło tę łataną fortunę, zostawszy tym samym wielkim panem jakim był przed rewolucyą. Kiedy przyszło prawo o odszkodowaniach, sumy wypłacone Cadignanom pochłonął zbytek jaki książę rozwinął w olbrzymim pałacu, jedynej majętności, którą odnalazł za powrotem, a której największą część zajmowała jego synowa. Książę de Cadignan umarł na jakiś czas przed rewolucyą Lipcową, w ośmdziesięciu siedmiu latach. Zrujnował żonę, i długi czas był w naprężanych stosunkach z księciem de Navarreins, który zaślubił jego córkę w pierwszem stadle: zaledwie zdołał wybrnąć z zawiłych rachunków. P. de Maufrigneuse miał stosunek z księżną d‘Uxelles. Około 1814, w chwili gdy dosięgał trzydziestego szóstego roku życia, księżna, widząc go biednym, ale w wielkim faworze, dała mu córkę, która posiadała około pięćdziesięciu czy sześćdziesięciu tysięcy renty, nie licząc widoków po matce. Dyana d‘Uxelles stawała się w ten sposób księżną, matka zaś wiedziała, że będzie miała prawdopodobnie zupełną swobodę. Osiągnąwszy niespodziewane szczęście iż zyskał dziedzica, p. de Mau-
