więcej w literaturze greckiej i łacińskiej, niemniej w filozoficznych i arytmetycznych umiejętnościach. Opisywała wierszami zwycięstwo Teodoziusza nad Persami, tłómaczyła parafrazy pierwszych ośm xiąg pisma świętego, i historią męczenników Cypriana i Justyna.
Tak używała nieprzerwanego szczęścia aż do roku 445, w którym nieszczęśliwym przypadkiem ściągnęła zazdrość męża na siebie. Cesarz był jej dał jabłko nadzwyczajnej wielkości, ona go posłała Pauliniuszowi, którego dla talentów wielce lubiła. Pauliniusz nie wiedząc zkad ten podarunek do jego rąk przyszedł, dał go cesarzowi, który wkrótce potem cesarzowę zapytał, co z tym owocem zrobiła? Atenais odpowiedziała, by nie wpaść w podejrzenie, że go zjadła, wtem pokazuje jej Teodoziusz jabłko, przy ujrzeniu którego wpadła w wielkie pomieszanie i odeszła. Ztąd gdy tem większa urosła podejrzliwosć, że z Pauliniuszem w ścisłej przyjaźni żyła, wyjechała do Jeruzalem; bawiąc tam lat kilka budowała kościoły i była matką ubogich. Przeprosiwszy się z mężem powróciła do Konstantynopola; po śmierci cesarza odwidziła znowu Palestynę, gdzie roku 460 umarła.
Strona:PL Antoni Malczewski, jego żywot i pisma.djvu/165
Ta strona została uwierzytelniona.
