Strona:PL Antologia poetów obcych.djvu/099

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została uwierzytelniona.


    ŁUCYA.
    (Z ALFREDA DE MUSSET)
    1810 † 1857.

    Kiedy ja umrę, druhowie mili,
    Zasadźcie wierzbę, nad grobem wzrośnie;
    Jam lubił patrzéć jako się chyli,
    Jak blade liście płaczą żałośnie;
    Ona cień rzuci lekko i miło
    Nad snu mojego cichą mogiłą.

    Byliśmy sami marząc, jam siadł przy niej blizko,
    Ona chyliła głowę i w tęsknej piosence,
    Pozwoliła niedbale błądzić białej ręce
    Po klawiszach pianina — piękna jak zjawisko.
    Był to szept jakiś cichy; rzekłbyś — oddalone
    Wianie skrzydeł zefira nad kielichem róży,