Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/93

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

85. Który z dwojga światów, duchowy czy cielesny jest pierwszorzędnym w porządku stworzenia?
„Świat duchowy; istnieje on wiecznie i przeżywa wszystko.“
86. Świat, gdyby przestał istnieć lub nigdy przedtem nie istniał czy zmieniłaby się istota bytu świata duchowego?
„Zmieniłaby się, bo choć te dwa światy są niepodległe, stosunek ich jednak wzajemny jest nieustający, jako oddziałujący wzajemnie jeden na drugi.“
87. Czy Duchy zajmują pewną przestrzeń ograniczoną w przestworach wszechświata?
„Duchy są wszędzie; nieskończone przestrzenie są zaludnione nieskończoną ich ilością. Macie je ciągle koło siebie, pilnują was one i oddziaływują pomimo waszej wiedzy; Duchy bowiem są jedną z sił natury i narzędziem, za pomocą którego spełniają się opatrznościowe cele Stwórcy; nie wszystkie jednak wszędzie docierać mogą, gdyż istnieją strefy, do których mniej doskonałym wstęp jest wzbroniony.

Kształt i wszędobytność Duchów.

88. Duchy czy mają jaki kształt ograniczny, określony i stały?
„Dla waszych oczu, nie; dla naszych, tak; rzecby można, jest to płomień, światło lub iskra elektryczna.“
— Czy ten płomień lub ta iskra mają jakąkolwiek barwę,
dającą się określić?
„Dla was będzie ona mieniła się od najciemniejszego do najświetniejszego rubinu, stosownie do czystości Ducha.“
Genjuszy zwykle przedstawiają z gwiazdą lub z płomykiem na czole; jest to alegorja, przypominająca prawdziwą naturę Duchów. Umieszczają je na wierzchołku głowy, ponieważ takowa jest siedliskiem rozumu.
89. Czy potrzebny jest Duchom czas do przebycia przestrzeni?
„Tak jest, lecz tak prędki jak myśl.“