Ta strona została uwierzytelniona.
XXXVIII.
I znów mnie los porywa w dal...
I znów me serce w grubéj żałobie...
I znów mnie los porywa w dal,
O! Jakże radbym zostać przy tobie!...
Już dudni wóz, rumak się rwie...
Pod mostem, cicho, w dal płynie rzeka,
I znowu szczęście opuszcza mnie,
I znów od ciebie będę zdaleka...
Po niebios tle mkną roje gwiazd,
Jakby je przestrach gnał niewstrzymany,
O! Żegnam Cię! wśród życia jazd,
Sercem Ci będę zawsze oddany...
