Ta strona została uwierzytelniona.
XXXVII.
Wiosna jest smutną i jej marzenia,
Smutnemi są. I każdy kwiat
Bólem przejęty. Słowików pienia
Noszą na sobie cierpień ślad...
Niebądź wesołą luba dziewczyno!
Współczucie miéj dla cierpień mych...
Ja ci te łezki, co z ócz popłyną,
Zcałuję z pięknych lic twych...
