Niechże choć w przyjaźni
Wzbudzę trochę zazdrości i trochę bojaźni;
Ale choć się najlepiéj powiedzie w tym względzie,
Zawsze tylko odwetem bardzo słabym będzie.
Dalibóg = ! na mój honor, nie rozumiem słowa.
O, bardzo temu wierzę, ręczy za to głowa.
Trudno bywa zrozumieć, kiedy nie jak młotem,
Bo wszystko krom rozumu ciągnie się za złotem.
Gdzie pan Zdzisław?
Nie ma go.
Baron w złym humorze.
Cóż mu jest? żal mu jeszcze za pałacem może? =
W tak dobre ręce oddać, wcale żalu niema:
Stryj pana Wtorkiewicza pewnie go otrzyma.
A stryj jego tak godny, tak dobrą ma sławę
I słuszną, bo, na honor, na całą Warszawę
Nikt takich świéc nie robi i nawet nie drogo:
Po czemu téż w tych czasach najlepsze być mogą?
Ty Baronie pod krédą, herbarzu podarty!
To nie mój stryj.
