Strona:PL Ajschylos - Oresteja II Ofiary.djvu/32

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

PRZODOWNICA CHÓRU:
O mieszkańcy tych podziemnych stref!
Jeśli dotarł do was przysiąg zew,
Dajcie dzieciom pomścić ojca krew!
ORESTES: (klęczący na grobie, uderza ręką o ziemię[1])
Mój ojcze, któryś skonał niekrólewskim skonem,
Ramieniem pozwól zdobyć tron niezwyciężonem!
ELEKTRA:
I ja mam, ojcze, prośbę: niech twa moc zwycięża —
Przemógłszy Ajgistosa, daj mi dom i męża!
ORESTES:
Przehojne ci objaty wówczas lud mój złoży.
Lecz, jeśli nie wysłuchasz, w dzień umarłych boży[2]
Darami naszej ziemi nie będziesz uczczony!
ELEKTRA:
I ja ci z ojczystego domu zniosę plony
Bogate w dzień zaślubin i we czci najszczerszej
Ze wszystkich grobów rodu twój przystroję pierwszy.
ORESTES:
O Ziemio! Wróć nam ojca! Niech na bój nasz patrzy!
ELEKTRA:
Daj moc, o Persefasso[3], w tej walce najrzadszej!
ORESTES:
O, pomnij, ojcze, krwawej, morderczej kąpieli!
ELEKTRA:
Bacz sieci, w którą chytrze spowić cię umieli!
ORESTES:
W żelazne ni kajdany tak cię podle skuli.
ELEKTRA:
O zdradnej, drogi ojcze, pamiętaj koszuli!
ORESTES:
Ta hańba czyż cię z głębi grobu nie wywoła?

  1. uderza ręką o ziemię — Przy modlitwie do podziemnych bogów uderzano ręką o ziemię, aby zwrócić ich uwagę i przywołać bogi podziemne i duchy zmarłych.
  2. w dzień umarłych boży — dzień zaduszny, Antesteria obchodzono w Atenach w kwietniu.
  3. Persefass — Persefassa lub Persefona, małżonka Hadesa, bogini świata zmarłych.