Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/206

jakichkolwiek z jego strony objaśnień, bez żadnej za nim obrony. Nawet przejście sprawy z jednej instancyi do drugiej nastąpiło na zasadzie oświadczenia skazanego do protokółu ogłoszenia wyroku, że na nim nie poprzestaje, bez jakichkolwiek motywów i bez wyłuszczenia zasad apelacyi. W tym czasie miały być zastosowane do Królestwa ustawy sądowe z r. 1864 i otwarte nowe sądy na zasadzie tychże ustaw.
 Z powodu zbliżającej się reformy, celem niedopuszczenia do gromadzenia się zaległości w sądach, na zasadzie zatwierdzonych w d. 30 maja (12 czerwca) 1875 r. przepisów tymczasowych, postanowiono ograniczyć ilość instancyj do dwóch, zmienić kompetencyę sądów i przenieść sprawy z instancyj niższych do wyższych, w przypuszczeniu, że wyższe instancye będą dawały więcej gwarancyj dla praw osób interesowanych.
 W istocie, ówczesne wyższe instancye, jako to sąd apelacyjny i X departament senatu, zachowywały, zwłaszcza w sprawach kryminalnych więcej, aniżeli niższe sądy, ostrożności, sądziły sprawy tego rodzaju w komplecie pięciu członków i uwzględniały obronę, która stanowiła konieczną część przewodu sądowego.
 (Art. 15 ukazu z d. 4 czerwca 1834 r., art. 4, 9 i 10 instrukcyi dla sądu apelacyjnego z r. 1835, Zbiór przepisów administracyjnych Królestwa Polskiego, Wydział Sprawiedliwości, tom X, str. 213 i 219 do 223, art. 53 ustawy z dnia 11 listopada 1847 r. o wprowadzeniu w Królestwie Polskiem kodeksu karn.
 Wedle art. 10 przepisów czasowych odwołania się od wyroków sądów poprawczych powinny były ulegać rozpoznaniu przez sądy kryminalne w drugiej i ostatniej instancyi, nie przechodząc już do trzeciej, to jest do sądu apelacyjnego; jednakże z drugiej strony, na zasadzie art. 9 i 10 tychże przepisów z pod kompetencyi sądów policyi poprawczej wyłączono wszystkie przestępstwa, za które groziła kara, po-