ostrzeżenie, którego lekceważyć nie należy, ale nie stanowi przestępstwa. Kodeks przy całej swojej surowości czegoś podobnego nie przewiduje. W art. 318 kodeksu wskazano różne rodzaje współudziału, lecz tego niewinnego uczucia ze współudziałem nie połączono. W takiem współczuciu niema zamiaru przestępnego, niema żadnych przestępnych dążności — to przejaw naturalny i w danych warunkach nieunikniony.
Przy takich okolicznościach upraszam o uwolnienie Tomaszewskiego od wszelkiej odpowiedzialności.
Sąd pod przewodnictwem prezesa okręgowego sądu wojennego generał-lejtnanta Fryderychsa, przy udziale sędziego wojennego pułkownika Strelnikowa i czterech ławników pułkowników Nikitina, Ignatiewa i Bistroma, oraz podpułkownika Jakimowa, wyrokiem z d. 8 (20) grudnia 1885 r., uznawszy Kazimierza Tomaszewskiego za winnego udziału w socyalno-rewolucyjnem stowarzyszeniu »Proletaryat«, skazał go po pozbawieniu wszelkich praw do robót ciężkich na lat 16.
Wyrok ten, o ile dotyczył Tomaszewskiego, przekraczał wszelką miarę represyi. Tworzenie męczenników przez nadmierną surowość, nie do usunięcia, a raczej do podniecenia ruchu przyczyniać się mogło.
