Strona:PL Adam Mickiewicz - Poezje (1929).djvu/251

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
LXIX
MINĘŁY CHWILE...
W IMIONNIKU S. B.


Minęły chwile szczęśliwsze, niestety,
Kiedy na błoniach był kwiatów dostatek,
Kiedy mi łatwiej było o bukiety,
Niżeli teraz o kwiatek.

Ryknęły burze, ciągłe leją słoty,
Trudno wynaleźć na ojczystej błoni,
Trudno wynaleźć, gdzie kwiat błyskał złoty,
Listka dla przyjaznej dłoni.

Co wynalazłem, niech tobie poświęcę!
Przyjmij go wdzięcznie, chociażby z tej miary,
Iż był ten listek w przyjacielskiej ręce,
Że to ostatnie są dary.


R. 1824 dnia 22 w kilka godzin po odebraniu rozkazu oddalenia się z Litwy.