Strona:PL Adam Mickiewicz - Poezje (1929).djvu/250

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
LXVIII
NIEZNAJOMEJ, DALEKIEJ...
W IMIONNIKU LUDWIKI MACKIEWICZÓWNY


Nieznajomej, dalekiej, nieznany, daleki,
Kiedy nas jeszcze dalej wyrok chce rozegnać,
Posyłam, by cię razem poznać i pożegnać,
Dwa wyrazy: «Witam cię!» — «Bądź zdrowa na wieki!»

Tak przechodzień zbłąkany w alpejskim parowie,
Pieśnią chce nudnej drodze przyczynić wesela:
A kiedy nie ma komu śpiewać serce wdowie,
Śpiewa piosnkę kochance swego przyjaciela.

Lecz nim piosnkę przypędzi echo ku jej stronie,
Może już podróżnego wieczny śnieg pochłonie...


Dla Ludwiki przyszłej Chodźkowej pisałem w godzinę po otrzymanym rozkazie oddalenia się z Polski — Adam Mickiewicz. R. 1824, dnia 22 oktobra.