Strona:PL Adam Asnyk-Poezje t.3.djvu/071

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została uwierzytelniona.

    Tak się skończył sen milutki
    I ostatnia nić...
    Zwiędły kwiatek niezabudki
    Przestał w sercu żyć;
    Powróciłem w ciemne mgły,
    Unosząc swe smutki, —
    I nie wierzę dziś już w sny,
    Ani w niezabudki!