Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/583

jestem na twoje rozkazy panie. To jest co najmniéj zrobić mogę, dla człowieka który się tyle mną zajął; pojmiesz tylko jedna rzecz.
 — Jaką?
 — Trudność śpiewania na wolném powietrzu, nieprzygotowanie, i bez towarzyszenia instrumentu.
 — Czy tylko taka przeszkoda?
 — Tak jest.
 Na te słowa nieznajomy powstał, zostawił laskę swoją na ziemi, i drobnemi krokami szedł w stronę w któréj pojazd na niego czekał.
 — Co pan chcesz robić? zawołał Tristan.
 — W minucie powrócę do pana.
 A nasz bohater pytając się siebie: „kto też to może być ten oryginał,“ widział go otwierającego drzwiczki od pojazdu, wyciągającego z niego skrzynkę, i małemi krokami wracającego.
 — Otóż i rzecz! wymówił głosem zadyszanym trochę.
 — Cóż to za rzecz? zapytał Tristan.
 — Fortepian.
 Mówiąc to, nieznajomy otworzył skrzynkę i pokazał Tristanowi rzeczywiście fortepian o