Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/219

 — „Pan?
 — „Ja.
 — „Niepodobieństwo?
 — „Dla czego?
 — „Henryk miał najpiękniejsze w święcie włosy, a pan...
 „Dreszcz przebiegł po całém ciele mojem; podniosłem rękę do głowy, lecz ta była zupełnie gołą. Rzuciłem się w morze jak Karol włosiasty, a wypłynąłem jak Karol łysy.
 „Peruka moja unosiła się na bałwanach, podobna do jakiéjś rośliny, która mając korzeń na dnie głębi, kwiat swój ukazuje na powierzchni wody.
 „Było tam towarzystwo turystów, przechadzających się po rozwalinach w Baja, które na krzyki majtków naszych nadbiegłszy, patrzyło na mnie z uśmiechem. Wiesz pan pewnie że nic nie jest bardziéj zaraźliwe jak śmiech. Nathalia z początku wstrzymywała się czas jakiś, lecz w końcu spazmy były mocniejsze jak jej wola, i parsknęła także.
 — Ah! panie! krzyknęła, ah panie!
 „I porwały ją śmiechy konwulsyjne, tak, że myślałem iż się udusi.
 „Szukałem mego kapelusza, pływał o dziesięć