Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/104

 „Karol tam na mnie czekał.
 „No! mój przyjacielu, odezwał się do mnie, czyś zawsze rozkochany?
 „Więcéj niż kiedykolwiek.
 „I uważałbyś za szczęście ożenienie z miss Fanny?
 „Jak największe szczęście na ziemi.
 „A więc mój drogi, to szczęście od ciebie zawisło.
 „Co mówisz Karolu? nie dawaj mi fałszywych i zwodniczych nadziei.
 „Cicho! otóż mała Gabriella.
 „Istotnie, siostra Fanny na palcach zbliżyła się z dwoma lub trzema towarzyszkami.
 „Mój Karolu, nie powinieneś stawiać mniew zawieszeniu między życiem a śmiercią.
 „Odwróćmy się od nich, żeby nie mogły słyszéć co będziemy mówili.
 „Odwróciliśmy się do komina bardzo wysokiego, wsparłszy się łokciami o jego marmur.
 „Małe panienki zaczęły się bawić, czy może udawać że się bawiły na dywanie.
 „Powiadasz?...
 „Powiadam, żem mówił z panią Mortimer.